Jeukt uw team?

/0 Reacties/in /door

De commissie komt samen. Of de baas geeft de afdeling HR opdracht of….“We moeten eens wat aan teambuilding doen” is de uitkomst van een jeukende situatie. Of een veenbrand in een nijpendere fase.

“Er is iets en kan het niet duiden”. Dat hoor ik zo vaak. Jeuk hebben en niet weten waar “The itch” , de jeukplek zit. In mijn business als creativity consultant is het niet alleen brainstormen wat de klok slaat. Creative teambuilding is ook zo’n product uit mijn goedgevulde werkvormen koffertje. Ik neem u graag mee in mijn werkwijze.

Het is altijd belangrijk om achteraan te beginnen. Achteraan? Ja, we (u en ik) vragen ons af hoe de situatie zou zijn als je het team hebt dat werkt zoals je wil. Een geoliede machine. Dát formuleren we. “A problem well-defined is a problem half-solved” wordt toegeschreven aan Charles Kettering, voormalig hoofd van GM research. Dus die goede vraagverheldering is erg belangrijk.

Als er dus iets drukt in uw team moeten we gaan ontleden. Uiteindelijk moet het team meer zijn dan de som der delen.

Dat ontleden begint op persoonlijk niveau. Met de Foursight assessment tool ga ik onderzoeken hoe de teamleden een uitdaging benaderen. Bedenk dat élk proces, ook in uw bedrijf, waar nieuwe ideeën bedacht moeten worden, om een meer of mindere creatieve aanpak vraagt. Grofweg kun je een creatief denkproces in vier fases opdelen: vraagverheldering, ideeëngeneratie, ontwikkeling en implementatie. Niet iedereen voelt zich in elk van deze vier fases als een vis in het water! Iedereen heeft zijn natuurlijke voorkeur . De een als ‘verhelderaar’ van vraagstukken, de ander als ideeënbedenker, een derde als ontwikkelaar en weer een ander doet niets liever dan dingen in gang zetten. In die natuurlijke voorkeur is iedereen dan ook op zijn best en bereikt hij of zij de hoogste resultaten.

Tijdens een pre- evaluatie zoomen we in op de resultaten die later in een teamdag gecombineerd worden. De teams krijgen op die dag inzicht (met behulp van de modellen van Tuckman en Lencione) in wanneer een team daadwerkelijk een team is en hoe je kunt herkennen in welke fase de ontwikkeling van dat team is. Ook een teambalans uit Foursight komt op tafel.

Met die wetenschap én de vooraf geformuleerde vraag gaan we vervolgens aan de slag om het team te bouwen. Letterlijk bouwen! Met de LEGO®  Serious Play® methode gaan we uit van het individu om vervolgens verder te bouwen aan het team dat we willen zijn. Dat wordt gefilmd en tot actie gebracht in een verzilveringssessie. Een Plan Do Check Act geeft u handvaten voor een vervolg van de ontwikkeling van uw team.

Dus… geen bomen slepen of samen koken maar op een effectieve manier werk maken van een team zoals u dat wil zien. En zo zien we dat graag!

Problem solved!!!!

/0 Reacties/in /door

Zo’n tegeltjeswijsheid als: “Wanneer was het de laatste keer dat je iets voor de eerste hebt gedaan” zet, als het goed is, je denkproces in werking. Nadenken over dingen die er al zijn of geweest zijn en vóórdenken over dingen die in de toekomst liggen.

Hoe vaak bent u in de afgelopen weken of maanden gestruikeld over dat ene ding dat maar niet opgelost wil worden. Uitstelgedrag of gewoon geen oplossing hebben?

Zo’n dingetje kan lelijk irritant worden en het lijkt alsof de tijd het alleen maar groter maakt.

Nee, we gaan niet de ploeg bij mekaar roepen om tijdens de ‘vrijmibo’ eens even allemaal een idee te roepen. En dat volgend op de uitspraak: “Dit is het probleem”. Geen goed plan.

Een creatief denkproces is wat u nodig heeft. Pak dat niet zo zwaar als het klinkt.

Alles wat je waarneemt kun je veranderen. Wat je niet ziet verander je niet. Het begint dus inderdaad met waarnemen. Beschrijf uitvoerig, en dan bedoel ik écht uitvoerig tot op het ogenschijnlijk onnozele af, wat u waarneemt. Als u ziet dat, laten we zeggen een machine met tien schroeven aan de rechterzijde bij elkaar wordt gehouden dan beschrijft u dat. En maak in geen geval de opmerking dat dat toch logisch is. “Je gaat het pas zien als je het door hebt” zei Johan Cruijff

Je kunt dus kijken maar niets zien. Dat is het verschil tussen waarnemen en kijken. Secuur waarnemen.

De fase die daarop volgt is je proberen voor te stellen hoe de situatie is als het probleem zich niet meer voordoet. Visualiseren. Durf te dromen!

Vervolgens ga je de vraag stellen hoe die gewenste situatie te realiseren is. Stel die vraag als een enkelvoudig probleem. Dus niet te breedsprakig.

En dan kunnen we losgaan met het bedenken van ideeën. Daarbij geldt een aantal spelregels. Iedereen moet dat duidelijk gemaakt worden.

  • Ga voor kwantiteit (divergeren) in de eerste fase van het brainstormproces. Indikken en selecteren (convergeren) komt later.
  • Stel je oordeel uit in de fase van divergentie. Sta geen “Ja, maar” toe
  • Geen stars en stripes. Er is niemand die op basis van functie of hiërarchische plaats een doorslaggevend oordeel mag geven.
  • Aandacht voor absurde ideeën. Lach niets weg!
  • Lift mee op ideeën van anderen. Jatten mag!
  • Spreek de heilige regels van discretie en privacy af: “What happens in Vegas stays in Vegas”

Na het brainstormproces hebben we een hoeveelheid aan ideeën. Dan is het zaak om in te dikken, de meest veelbelovende eruit te kiezen en te gaan ontwikkelen. Daar zijn veel technieken voor. Tip daarbij is om een idee te zien als een klein stekje dat veel lucht, water en mest nodig heeft.

De volgende keer dat u geconfronteerd wordt met dat irritante dingetje dat maar niet opgelost werd krult uw mondhoekje hopelijk. Problem solved!!!

Lunar Module

/0 Reacties/in /door

Ik realiseer me dat ik me op glad ijs ga begeven maar wat moet dat moet. Ik ga nu spreken tegen twee verschillende groepen. Waarom? Omdat ik dat zo vaak doe. Ik heb het u alleen nog niet uitgelegd. Dat ga ik proberen.

Terug naar heel vroeger. Niccolò Machiavelli (1469- 1527) was een Italiaanse diplomaat, politiek filosoof, militair strateeg, historicus, dichter, toneelschrijver en humanist in Florence. In zijn meesterwerk Il Principe (de Vorst of de Heerser) zien we een opmerkelijk citaat: Letterlijk: Er moet rekening mee worden gehouden dat niets moeilijker is om mee om te gaan, noch twijfelachtiger om te slagen, noch gevaarlijker om mee om te gaan, dan het voortouw te nemen bij het introduceren van nieuwe orders. Omdat de introducerende koning al degenen die het goed doen in de oude orden als vijanden heeft, en lauwe verdedigers heeft al degenen die het goed zouden doen in de nieuwe orden.

In overdrachtelijke zin leren we dat iedereen die vernieuwingen wil doorvoeren (innoveren) twee mogelijke groepen zou kunnen tegenkomen. Aan de ene kant zijn dat de felle tegenstanders die zich beroepen op het verleden, hun eigen historie, macht en ervaring en het feit dat ze voelen dat mogelijk de poten onder hun stoel vandaan gezaagd zullen worden. Aan de andere kant de groep die wellicht aan jouw zijde komt maar voorzichtig de kat uit de boom kijkt om te bezien of de nieuwe situatie voor hen profijt oplevert.

Ziedaar het heden. Dagelijks word ik in mijn werk geconfronteerd met de groep die tot ‘boosheid’ toe  “Ja maar….” zal blijven roepen en alles uit de kast haalt om het creatieve denkproces in eerste aanleg en het innovatieproces daarna te frustreren maar nog liever te stoppen.

Als we het geluk hebben om in de beslisserslaag medestanders te hebben die open staan voor creativiteit, vernieuwing en dus verandering dan hebben we geluk. Dan gaat het proces een stuk vloeiender, immers creativiteit wordt gestimuleerd in de totale groep en nog wel door iemand die het voor het zeggen heeft. Is jouw kopman dus vasthouder van het verleden dan krijg je het als innovator erg moeilijk. Een facilitator heeft als taak iedereen mee te nemen ( https://www.sjraputs.nl )

Een volgend probleem doet zich voor als we de creatieve fase afsluiten in opmaat naar de uiteindelijke innovatie. Er is werk aan de winkel en ook daarbij is creativiteit een steeds aanwezige noodzakelijke factor. Je werkt immers aan iets waar je nog nooit aan gewerkt hebt. 

Vergelijk het met de Apollo 11 missie in 1969 waar Armstrong de eerste voet op de maan zette. De Lunar Module was het vaartuig dat op de maan landde Het werd gebouwd door het eigenwijze bedrijf Grumman Aerospace.. “We hadden geen winkel om de hoek waar we onderdelen voor een Lunar Module konden kopen. We moesten dus alles zelf ontwerpen”. Alles moest dus bedacht worden en je wist wel waar het begin was maar zeker niet welke hindernissen je tegen zou komen voor je klaar was. 

Je hebt dan een team nodig met deskundigen, creatieve denkers en de derde component heet chaos. Inderdaad chaos (When You’re Asked to Do the Impossible. Anthony J. Le Storti) Als alles al geregeld is, is er geen creativiteit meer nodig.

Leg dit mooi stuk geschiedenis eens op het heden. In uw bedrijf of organisatie waar ook een Lunar Module gebouwd moet worden om te landen op het volgende niveau. Die groep die vast wil houden aan het verleden zal nooit naar een andere planeet vliegen. Zij moeten verleid worden om met u mee te reizen.

Het doorzettingsvermogen én de creativiteit zijn naast de deskundigheid dé ingrediënten die u nodig heeft bij een innovatieproces. Dat begint bij een vraag, een knelpunt, een noodzaak.

Dat houdt op bij…als het klaar is en we kunnen zeggen: “Mooie landing hè” !!!

Het belang van Charlie Watts

/0 Reacties/in /door

We denken vaak dat we een Willie Wortel nodig hebben in een bedrijf. Een ideeënspuiter die ongebreideld knettergekke vindingen over de schutting gooit. Mooi als je dat hebt maar elke auto heeft een rem nodig. Ook die van Willie Wortel.

Ik keek laatst naar een meerdelige documentaire over de Rolling Stones: My life as a Rolling Stone. Jagger, Richards,Wood en tenslotte postuum Charlie Watts werden in het spotlicht geplaatst. Van Keith Richards is het bekend dat hij het creatieve ‘enfant terrible’ is. Samen met Jagger tekent hij voor de meeste hits bij de Stones. Ook Ronnie Wood is creatief. Niet in de laatste plaats als gitarist natuurlijk maar ook als schilder en componist. Jagger is zeker een grote motor achter de Stones en als boegbeeld draagt hij een enorme verantwoordelijkheid. Maar dan die stille Charlie Watts. Hoewel hij ook ooit aan de pretchemicaliën verslaafd is geweest, is dat bij hem beperkt gebleven. Watts wordt vaak gezien als het geweten van de Stones. Strak geregisseerde protocollen is waar hij zich in thuis voelde. Charlie droeg bij voorkeur driedelige maatpakken en als de bandleden de stad onveilig maakten waar een optreden was bleef Watts op zijn hotelkamer en tekende die. Alle hotelkamers waar hij ooit was. Hij ontwierp ook de podia voor de tournees. Hij was in tegenstelling tot de vele relaties van de andere bandleden 57 jaar getrouwd met zijn Shirley.

Watts was een enorme jazzliefhebber en kenmerkend voor zijn stijl was zijn strakke slag met swing, net achter de beat, met de snaardrum als belangrijkste wapen

Een legendarische anekdote is dat een dronken Mick Jagger hem ’s nachts in een hotel wakker belde met de vraag: ‘waar is mijn f*cking drummer?’. Watts scheerde zich, poetste zijn tanden, trok zijn mooiste pak aan en klopte op Jaggers deur. Terwijl Jagger opendeed, sloeg Watts hem tegen de vlakte: ‘Noem me nooit meer jouw drummer. Jij bent mijn f*cking zanger.’ 

In uw bedrijf of organisatie heeft u ook een Rolling Stones samenstelling nodig. Een Jagger die het gezicht van uw bedrijf is en die zwierig op het podium beweegt om de aandacht op zichzelf en de band te vestigen. Iemand die de songs (uw producten) brengt met de passie waar ze mee gemaakt zijn. En dan de ondersteunde troepen, Een Keith die met zijn weergaloze solo’s dat product tot grote hoogte brengt ondersteund door een steady wingman als Ron Wood die ook zijn solopartij toevoegt. Natuurlijk is de ritmesectie van basisbelang immers die houden de beat in de maat. Charlie Watts was door zijn dominante linkerhersenhelft daar bij uitstek de geschikte persoon voor. Charlie was mogelijk een vraagverhelderaar maar zeker een ontwikkelaar terwijl Richards een ideator was en Jagger een ideator en een uitvoerder. Eerlijk gezegd denk ik dat Charlie een zogenaamd verbinder was die alle vier de profielen van Foursight achter zijn naam kon schrijven. U leest alles over Foursight door op deze link te klikken https://www.sjraputs.nl/foursight/

Ik ben benieuwd hoe uw band in elkaar zit. Heeft u alles op de bühne staan om een topband te zijn? Voelt iedereen elkaar aan en vult iedereen elkaar aan. Vult niemand in voor een ander? Heeft u voor uw genre de juiste bezetting. Heeft u live musicians nodig of volstaat een hiphop drumbeatmachine?

Ik kom het graag meten net zoals ik honderden andere Foursightprofielen heb geanalyseerd. Ik kom met u onderzoeken hoe we u op het affiche krijgen.

One, two, one, two three four!

Waarnemen

/0 Reacties/in /door

In de afgelopen week mocht ik een organisatie (coöperatie) in veevoeder trainen. Salesmensen, marketingmensen, leiders, productie-, nutritie- en logistiekmedewerkers.

Maar allemaal met een sterke affiniteit met de boer. Vanzelfsprekend. Misschien zou je verwachten om een groep behoudende, conservatief, agrarisch denkenden aan te treffen maar niets was minder waar.

Enthousiaste en bevlogen cursisten die smulden van de effectiviteit van creatieve denkprocessen.

Afbeelding geplaatst met toestemming van Dhr. Joppe Spaans van Poly Products

Wat me opviel was de bereidheid om compleet van het pad af te wijken zonder daar meteen van om te vallen. Ik noemde het voorbeeld van leeg terugkerende containers. Er is iets op gevonden om die te produceren zoals klapkratten, u weet wel waar je de boodschappen in doet. Subliem idee en sterk kostenbesparend. Je stapelt er gewoon vier op elkaar. De waarneming die gedaan is bij die container is, behalve dat hij leeg is, een stalen frame dat dezelfde vorm houdt. Als je daar de simpele creatieve grondregel “What if, how else” tegenaan legt, kom je al snel tot een vervormbaar frame met als gevolg de klapkrat.

Zo kwamen we met de veevoeder mensen uit om te denken aan een opblaasbare silowagen. Waarom niet?

Overigens staat een silowagen stil, althans de silo. Als ik nou wat jat van een cementvrachtauto, waarvan de opslagtank ronddraait, dan kan ik misschien onderweg voer malen…

Het probleem met waarnemen is het waarnemen… We denken dat we bepaalde  dingen waarnemen maar we kijken alleen. Waarnemen is zorgvuldig onderzoeken én benoemen wat je ziet. Stel je eens voor dat je door een bovenraampje vanaf een ladder een koeienstal inkijkt. Je moet voor de radioluisteraar een volledige beschrijving maken van wat je ziet om zo een betrouwbaar en levendig beeld te creëren. Dát is waarnemen en weergeven. Alleen wat je waarneemt kun je veranderen.

Appel of Appel-sien?

De sinaasappel die we in deze blog zien is vierkant. Iemand heeft waargenomen dat die andere allemaal rond waren. Daarbij werd geconstateerd dat er allemaal lucht tussen de vruchten zit als ze vervoerd of opgeslagen worden. Een bezoekje aan de sinaasappelontwikkelaar kan leiden tot dit vierkant exemplaar. En is deze appel een appel of een
appel-sien?

Zo schreef ik jaren geleden al over een paarse tomaat tegen hoge bloeddruk. Als ‘life sciences’ in Zuid-Limburg nou eens op de koffie gaat bij de ‘Agri community’ in Noord- Limburg dan kunnen wie die handdruk misschien wel maken.

Samen een dagje waarnemen. Wat wil ik daar graag bijzitten. Ik neem de Sinas- appeltjes wel mee!

Vissen naar personeel

/0 Reacties/in /door

Het feit dat er geen personeel te krijgen is, is echt geen luxeprobleem. Misschien een luxeprobleem voor de werknemer die het voor het uitkiezen heeft. De werkgever wringt zich in alle bochten.

Het deed me pijn om onlangs te zien dat een horecazaak, waar ik wel eens op een zonnige dag een terrasje pik, de helft van haar terras gesloten moest houden vanwege personeelsgebrek. Van diverse kanten krijg ik vragen over hoe dat aan te pakken. Ik heb natuurlijk geen hoge hoed waar ik diverse konijnen uit tevoorschijn kan toveren. Maar ik zie wel een rode draad. Ik zie do’s and dont’s. Vissers beoefenen hun vak of hun sport op basis van ervaring, hun buikgevoel en creativiteit. Dat is met werkgevers ook zo. Althans, zo zou het moeten zijn. De juiste stek, het juiste gereedschap en vooral het juiste aas. Mijn toekomstige werknemer moet verleid worden. Ik moet hem ervan overtuigen dat ik de enige ben voor wie hij nu wil werken. 

‘Pecunia non olet’ (geld stinkt niet), leerde keizer Vespanianus ons. Is geld dan de enige reden waarom een mogelijke werknemer voor u zou kiezen. Ik waag dat ernstig te betwijfelen. ‘Das gewisse Etwas’, zeggen de Duitsers. Dat ene dingetje, die X-factor. Als de toekomstige werknemer u en uw bedrijf niet kent, uw cultuur niet kan opsnuiven, wordt het al lastig. Hoeveel vrijheid heb jij als werknemer om jezelf te ontwikkelen? Word je eerst in een bootcamp gekneed tot hetzelfde poppetje als al die anderen? Ik zal me als bedrijf dus kwetsbaar op moeten stellen. Met de billen bloot laten zien wat onze prospect te wachten staat. 

Natuurlijk speelt geld een rol. Ik trof laatst een horecaondernemer die me vertelde dat hij liever in een kleine Fordje rondrijdt dan zijn personeel niet meer dan het CAO-loon te betalen. Dat zegt iets van hem als mens en ondernemer maar wees ervan overtuigd dat zijn medewerkers graag bij hem werken. Iemand deelgenoot maken van je bedrijf, company prideopbouwen, het positieve gesprek zijn op een verjaardagsfeestje. Dan doe je het goed als baas. 

En dan hebben we nog de visvijvers. Het behoeft geen betoog dat het weinig zin heeft om in een vijver waarin vijf vissen zwemmen met honderd man te gaan hengelen. Van de andere kant: die vijf kunnen wél gevangen worden. Weet u nog van materiaal en aas en zo? Als we met z’n allen Linked Innen, Facebooken en Tiktokken wordt het niks. 

Er is behoefte aan creativiteit! Als bedrijf moet je voor je toekomstige medewerker beeldbepalend zijn. Zorg dat je voor een werknemer in spe een need to have bent in plaats van een nice to have. De sollicitant moet jou leren kennen als mega interessant. Kijk eens naar een van de mooiste sollicitatieprocedures die ik ooit gezien heb. Heineken gebruikt hierin een heel bijzondere manier van werving. Briljant!! 

Dus maak een lijstje van dingen die je zeker zou doen om personeel te werven. Maak dan een lijstje van dingen die je kansloos acht. Doe dat laatste lijstje!

Airbags als waterkering

/0 Reacties/in /door

We bedenken vaak ideeën vanuit de positie dat er iets opgelost moet worden. „Prakkezere kump van erm luuj”, zeiden ze in de crisistijd. Een oplossing bedenken komt van arme mensen.

Maar we zitten ook wel eens met een gebouw of een product dat geen nut meer heeft of dat alleen maar gebruikt wordt voor het oorspronkelijke doel waarvoor het bedacht is. Een paperclip – in de huidige vorm in 1927 ontwikkeld door George F. Griffiths – is bedoeld om blaadjes bij elkaar te houden. Vorm volgt functie. Maar als we dit principe omdraaien – functie volgt vorm –, dan krijgen we een massa aan toepassingen, variërend van kerstballenhanger en boekenlegger tot haarspeldje.

We bedenken, in het geval van fysieke zaken, iets als vertaling van een idee of een probleem. Vorm volgt functie is sinds het begin van de twintigste eeuw een principe in de moderne architectuur en industriële vormgeving. Het ontwerp van een bouwwerk of product is gebaseerd op de functionaliteit van het latere gebruik. Deze filosofie werd geïntroduceerd door de architect Louis Sullivan.

Vorm volgt functie dwingt ons in het functionele, rationele en functie volgt vorm dwingt ons in het creatieve. Wat zou u met het product dat u maakt of verkoopt of de dienst die u aanbiedt nog meer kunnen doen?

Ik ben ervan overtuigd dat we met deze denkwijze nog veel kunnen vinden wat we nu laten liggen. Ik weet natuurlijk niet wie mijn lezers zijn, maar als het politici, ondernemers, wetenschappers, de industrie en de lefgozercommunity zijn, dan zou ik ze deze uitdaging eens willen voorleggen. Verzamel een groep creatieve toppers, geef ze (financiële) middelen, gereedschappen én een missie. Een schier onmogelijke missie.

Onderbroek

Zou je een wasmachine kunnen bedenken die werkt met geluidsgolven in plaats van water en zeep? Of misschien kan het wel met het gebruik van luchtstromen. Je onderbroek schoon in een zucht! Hoe zouden we buurtwater lokaal kunnen zuiveren en hergebruiken? Wat kunnen binnenvaartschepen meer dan alleen vervoeren? Kunnen ze ook bewerkingen doen terwijl ze varen? Kunnen ze fruit laden en er onderweg jam van maken? Kunnen we de techniek van airbags gebruiken om als (Maas)waterkering te dienen?

Een aantal jaren geleden is er tijdens het Koersvast-programma van de provincie Limburg regelmatig een dergelijke forced connection (onlogische verbinding) voorbijgekomen. Zoals het biobietenbakje: een om-potje voor bloemen en planten gemaakt van afvalpulp uit de bietenindustrie. Tijd en/of financiële middelen verhinderen soms doorontwikkeling. Ik denk dat we als maatschappij, met aan onze zijde de overheid, eens wat minder braaf moeten zijn en écht buiten de lijntjes moeten gaan kleuren. Limburg: het Silicon Valley van Europa…

Ideeënseks

/0 Reacties/in /door

“If at first an idea is not absurd, then there is no hope for it,” zou Albert Einstein gezegd hebben. Als ik met deze mededeling (Als een idee in eerste instantie niet absurd is, dan is er geen hoop) een brainstorm start dan is er een gerede kans dat ik door deze of gene op de plaats wordt gezet met de allesvernietigende mededeling dat ‘Alles goed en wel is maar dat we onze tijd niet moeten verdoen met flauwekul.’Ik ga dan uitleggen dat Alex Osborn in de dertiger jaren van de vorige eeuw door juist die opmerkingen gekomen is tot de ontdekking van brainstormen. Later heeft hij met Sid Parnes het CPS model (Creative Problem Solving) ontworpen.

Als de bezwaarmaker dat snapt en meegaat in het proces is het belangrijk om hem te laten ervaren wat het is om een goed idee te bedenken. Ik geef dan graag een duwtje naar het ‘briljantste’ idee van de dag. De euforie van het bedenken van ideeën stimuleert de creatieve flow. Pas dan begrijpt iemand dat die absurde ideeën uiteindelijk leiden tot innovatie. We hebben dus vooral lef nodig. ‘Ideeënseks’ is het versmelten van meerdere ideeën tot weer een nieuw idee. Wat voor metaforen roept dat woord bij u op en hoe kunnen we dat plaatsen in een brainstorm? Lust, liefde, vreemdgaan…

Vreemdgaan! Dat is bij ideeënseks erg belangrijk. We hebben de neiging om bij de oorsprong te zoeken. Om Einstein nog eens te citeren: “We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt.” Vreemdgaan dus en het lef hebben om écht vreemd te gaan. Outside of the box! Er wordt wel eens gezegd dat in de natuur alles is (of wordt) opgelost. In creatieve denkprocessen maken we van die wetenschap gebruik. We noemen dit Biomimicry (In het Grieks is ‘bios’ leven en ‘mimesis’ imiteren). De wijze waarop de natuur zaken oplost, gebruiken we dus als input om onze eigen uitdagingen aan te pakken. Zo is de zool van een kattenpoot gebruikt om het profiel van een autoband te ontwerpen, de structuur van haaienhuid werd geïmiteerd door Speedo om er razendsnelle zwempakken mee te maken en het kleefkruid was de inspiratie voor Georges de Mestral om rond 1955 op Velcro (wij noemen het ook wel klittenband) patent te nemen. Velcro is een samenstelling van ‘velours’ (fluweel) en ‘crochet’ (Frans voor haakje). 

Terug naar u. Bent u alle schaamte voorbij, dan is het goed om de gekte in te gaan om een knelpunt aan te pakken. Doe dat niet door, als u met uw medewerkers een brainstorm start, vanaf de hoogste springplank in het koude water te springen. Laat iedereen eens een teentje in het bad zetten om te voelen hoe het is. Begin met een simpele oefening die iedereen aandurft. Stel uitdagingen als: ‘Hoe kunnen we de wachttijden op vliegvelden verminderen?’ Of ‘Bedenk nieuwe ideeën om kinderen ertoe te bewegen dat ze superblij zijn als ze drie keer per dag twee minuten hun tanden mogen poetsen.’ Alleen nieuwe ideeën vragen! Op die wijze zal uw groep, net als met een warming up bij een hardloopwedstrijd, de spieren los maken. De creatieve spieren. De gekke ideetjes zijn daar immers niet zo’n ramp. Lekker veilig. Van Haha naar Aha. Dus ideeënseks en lef! Wie kan daar nou “nee” tegen zeggen 

Gesprek met een steen

/0 Reacties/in /door

Leest u de volgende zin eens hardop:

Vlognes een oznrdeeok op een Eglnese uvinretsiet mkaat het niet uit in wlkee vloogdre de ltteers in een wrood saatn, het engie wat blegnaijrk is, is dat de eretse en de ltaatse ltteer op de jiutse patals saatn. De rset van de ltteers mgoen wllikueireg gpletaast wdoren en je knut vrelvogens gwoeon lzeen wat er saatt. Dit kmot odmat we niet ekle lttreer op zcih zlef lzeen maar het wrood als gheeel

In de meeste gevallen zult u na enkele seconden staren de zin, zoals die werkelijk moet zijn, uitgesproken hebben. Het blijkt dat mensen die min of meer dyslectisch zijn hier meer moeite mee hebben.

Er is een verschil tussen kijken, zien en waarnemen. Je kunt een richting uit kijken en iets zien. Maar weet je dan ook wat je ziet? Als je secuur gaat kijken dan ben je bezig met waarnemen. Dan kun je uitleggen wat je ziet. Ik heb ooit les gehad in waarnemen op de in mijn vakgebied bekende CREA conference (een jaarlijkse studieconferentie in Italië). ‘Look and look again’ was de titel. Waarnemen is moelijker dan je denkt en nog moeilijker als je denkt. Lees die zin nog maar een keer…

Om zonder oordeel waar te nemen moet je alle registers sluiten en sec waarnemen. Heel moeilijk. We zitten vanzelfsprekend vol met herinneringen, oordelen, vooroordelen, kennis en aannames. Als ik u vraag om een tafel te tekenen, komt er in de meeste gevallen een figuur uit met een vlak blad en twee of meer poten. Wij weten dat tafels er zo uitzien. Als ik u vraag om al die vooronderstellingen weg te laten komen de creatieve tafels op papier. Zwevend, hangend zeg het maar.

Waarnemen doe je het beste zonder vooroordeel. Tijdens de training in Italië werden we gevraagd een steen te zoeken op het strand. En, zo zeiden onze trainers: “Je zult zien dat er een steen is die jou vindt”. Hm, moest me niet te zweverig worden. Maar het was in principe wel zo. Er was één steen die onmiddellijk opviel en die mij als het ware koos. Er werd ons gevraagd de steen zorgvuldig te beschrijven. Ik herinner me nog goed, al is het minstens twaalf jaar geleden, hoe de steen eruitzag. Hij had een prachtige oranje sliert slingerend over zich heen lopen en allemaal spikkeltjes. Het werd nog gekker want we kregen de opdracht om een brief te schrijven aan de steen (ja hoor!). In die brief moest ik vertellen waarom ik hem gekozen had en wat de metafoor van zijn tekening was voor mijn leven.

Doel van de hele oefening was, en dat snapte u al, om waar te nemen tot op de millimeter. En die les heb ik nooit meer vergeten. Terug naar uw werkomgeving. Als we samen rondwandelen is het waarschijnlijk: “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet”. Ik heb het al eens eerder gezegd’ The fish is probably the last one to discover water’. Door de jaren heen bent u in een aantal gevallen meer gaan kijken dan waarnemen. We stappen vaak met zevenmijlslaarzen ergens doorheen zonder het echt te zien. Creativiteit is een deur waarnemen waar anderen alleen een muur zien. Bekijk het dus eens van een andere kant en nog één en nog één….

Asperges groeien aan bomen

/0 Reacties/in /door

Vorige week is op achtentachtigjarige leeftijd de van Malta afkomstige psycholoog, arts en auteur Edward de Bono overleden. De meeste mensen kennen de Bono echter van zijn werk in creatieve processen. De term ‘lateraal denken’ is door hem bedacht. Net als veel creatieve goeroes heeft de Bono de wereld vaak wakker geschud.

De Bono’s denkwijze ligt, volgens organisatiedirecteur Peter Ueberroth, aan de basis van het feit dat de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles als eerste de geschiedenis in gingen als winstgevend. We werden door die term ‘lateraal denken’ gewezen op het feit dat we bij een traditioneel denkproces vaak een lineaire koers volgen. We hebben dus een vast begin- en eindpunt. Bij het laterale denken gebruiken we bij de confrontatie met ‘onmogelijkheden’ de termen die ik al vaker op deze bühne in de etalage heb gezet: ‘what if’ en ‘how else’.

Stel dat asperges aan bomen zouden groeien. Dat was voor menig agrariër al genoeg reden om me als dorpsgek de stal uit te smijten. Bij lateraal denken gaan we nog een stapje verder. We vragen ons af wat de belemmeringen zijn om boomasperges te ontwikkelen en hoe we die kunnen oplossen. Misschien komt de boomasperge er niet, maar vrijwel zeker vinden we op de weg er naartoe innovaties die we niet gevonden zouden hebben als we de traditionele lineaire weg gevolgd zouden hebben.

Jaren geleden mocht ik voor de provincie Limburg een aantal zogenaamde ‘Forced connections’ sessies uitvoeren. Het kwam neer op het feit dat ondernemers met elkaar aan het werk gezet werden om nieuwe ideeën te ontwikkelen. Let wel: de ondernemers hadden allen geen verbinding met elkaar. Ze werden dus koud op elkaar gelast. Een van de voorbeelden die ik in mijn inleiding altijd gaf, en dat is een wijze van lateraal denken, was dat een bierbrouwer en iemand van Becel boter met elkaar aan tafel zitten. De brouwer vraagt wat dat nou toch is, die plantesterol in de Becel smeerboter die je helpt je cholesterolniveau naar beneden te brengen. Plantensterolen kunnen het LDL-cholesterolgehalte met 7 tot 10 procent verlagen. Met die kennis zou de brouwer dus een bier kunnen brouwen dat helpt je cholesterol te verlagen. Drink jezelf gezond!!!

Maar De Bono heeft ons vaker geconfronteerd met onze rechtlijnigheid in denken. Zijn ‘zes denkhoeden’ geven ons de handleiding om ‘gestructureerd’ op een bepaalde wijze tegen een uitdaging of probleem aan te kijken. Iedereen in een vergadering of brainstormsessie zet op enig moment een denkbeeldige hoed met een bepaalde kleur op. Het is de bedoeling dat de attitude die bij die kleur hoort door iedereen aangenomen wordt of dat iedereen een eigen kleur krijgt die hij of zij dan vertegenwoordigt.

De witte hoed vertegenwoordigt focus op objectieve benadering van kale cijfers en feiten, de rode hoed staat voor gevoel en intuïtie (je mag zonder je te verantwoorden emotioneel reageren). Bij de zwarte hoed mag je negatieve kritiek geven zoveel je wil: wat deugt er allemaal niet aan het onderwerp terwijl de gele hoed je uitdaagt om al het positieve te benoemen. Met je groene hoed op sla je het creatieve pad in en mag je alternatieven bedenken zoveel je maar wil. De blauwe hoed tenslotte vraagt om objectieve controle en beschouwing van het proces.

Feit blijft dat we graag op zeker gaan. Overzichtelijk lineair. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Maar ik durf te wedden dat we dan nooit boomasperges zullen eten!

Het geheim van de zwarte kaart

/0 Reacties/in /door

Het is in het begin misschien een beetje vreemd wat ik vandaag met u wil delen maar uiteindelijk zult u de puzzelstukjes samen zien vallen.

Laat ik maar met de deur in huis vallen: creatief denken werkt niet zonder spelregels!

‘Wacht eens even,’ hoor ik u denken. ‘Je zei toch altijd van lekker wilde ideeën en zo?’ Klopt en dat blijft ook zo. Alex Osborn is uitvinder van het brainstormen. Dat heb ik al eens uitgelegd. Deze mededirecteur van marketingbureau BBDO zei tegen zijn marketeers tijdens een strategiesessie: ‘Gasgeven en remmen tegelijk werkt niet.’ Hij wilde de hete gloed van vurige ideeën horen maar dan wel apart van de koude kilte van kritiek. Gescheiden dus. Vóór de koffie zoveel mogelijk ideeën (de divergentiefase) en ná de koffie mocht iedereen de meest veelbelovende ideeën selecteren (convergentiefase). En dat is iets anders dan ideeën neersabelen!

Ziedaar al twee spelregels in het creatieve denkproces. Het scheiden in divergentie -en convergentiefase en het uitstellen van je oordeel tot het moment gekomen is dat je gaat kiezen. Kies voor kansrijke ideeën. De rest kan op een ander moment nog goed van pas komen. Het uitstellen van het oordeel handhaven we strikt in de praktijk. Ik gebruik altijd de ‘zwarte kaart’ die iedereen die een oordeel hoort (Ja maar…) mag laten zien aan degene die de regel aan zijn laars lapt. Sta ook niet toe dat iemand roept: ‘Op het gevaar af dat ik een zwarte kaart krijg wil ik….’ Nee! Doen we niet. Ook lichaamstaal kan al voldoende zijn om een zwarte kaart voor je neus te krijgen.

Op een gedeelde eerste plaats qua regels geldt het principe in een brainstormgroep dat er openheid in de groep en zwijgplicht naar buiten is. In de praktijk betekent dat niet dat er nooit ideeën naar buiten zullen komen maar dat de deelnemers in de groep vrij moeten kunnen losgaan. Als je dit niet afspreekt bestaat de kans dat er brainstormers zijn die zich geremd voelen om knettergekke ideeën te lanceren. En die hebben we juist nodig, toch? Degene die dan ook iemand kennelijk uitlacht vanwege een gelanceerd idee mag rekenen op een zwarte kaart inclusief begeleidende uitleg.

Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding

Osborn merkte ook vaak op dat er medewerkers zich beriepen op hun anciënniteit of plek in de hiërarchie. Ook dat fenomeen is uitgeschakeld. We willen geen stars en stripes zien of horen. Dus geen: ‘Ik werk hier al dertig jaar, wie geeft er hier nou al tien jaar leiding of hebben we vroeger al eens geprobeerd.’ Zwarte kaart!

Een andere interessante spelregel is ‘Jatten mag’. Niemand is eigenaar van een idee tijdens een brainstorm. Als Jantje iets heeft bedacht mag Miep erop voortborduren en het groter, dikker, dunner, transparanter of ondoorzichtiger maken. Je mag er wat aan toevoegen of wat vanaf halen. Ga je gang. Jatten mag. En wie er iets op tegen heeft? Juist. Zwarte kaart.

Dan staat er nog een vreemde regel in het lijstje en dat is: ‘Ga voor wilde ideeën, veel zorgt voor goed’.

Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding

In mijn opinie bestaan geen wilde ideeën. Ze kunnen niet wild genoeg zijn. Het laatste onderdeel is een uitspraak van Osborn: Quantity breeds quality. Als je met een schot hagel op een konijn schiet gaan er tientallen kogeltjes naast. Maar één raakt het konijn. En dan eet je konijn.

Sjra Puts

Eigenaar Sjra Puts Creative Brainworks

Office playground

/0 Reacties/in /door

Er moet geld verdiend worden. Duidelijke zaak. Uw onderneming of organisatie, commercieel of non-profit, moet een goed rokende schoorsteen hebben. Traditionele manieren van het aanpakken van uitdagingen liggen meestal voor de hand. ‘Zo hebben we het altijd gedaan’. Maar durft u ook wel eens te spelen… Durft u van uw werkvloer een ‘speelplaats’ te maken?

Ik zie uw raad van toezicht al streng over hun brillenglazen vanaf de bovenste verdieping naar beneden kijken. Maar ik meen het. In hoeverre durft u creativitijd vrij te maken?

Het is bekend dat er in Japan bedrijven zijn die hun werknemers elke week een aantal uren carte blanche geven. Ideeëntijd, tijd voor creativiteit. Voorwaarde is natuurlijk dat er dan ook ideeën komen maar met een goede begeleiding lukt dat.

Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding

De term ‘Office playground’ zou het idee kunnen opwekken dat er een beetje gedold wordt, maar niets is minder waar. Bij het inrichten van future rooms en future centers, waarbij de inrichting werkt als een distractor, een afleider van de normale omgeving, zien we mensen uit hun comfort-zone stappen. Als je bij het begin van een sessie bijvoorbeeld wat Lego-onderdelen op tafel legt, begint vrijwel elke deelnemer er spontaan mee te spelen. Op de vraag welke herinneringen of associaties het oproept, krijg je die zo voorgeschoteld. Natuurlijk is het niet zo, dat als we met z’n allen in de ballenbak van Ikea duiken, we dan als bij toverslag met lumineuze ideeën naar buiten komen. De inrichtingen van deze future rooms zijn doordacht en afgestemd op het bedrijf en de organisatie. Daarnaast moet het creatieve proces hoe dan ook altijd gefaciliteerd worden. Anders blijf je inderdaad verzuipen in de ballenbak.

In een speciaal daarvoor ingerichte ruimte kun je effectief creatieve processen doorlopen. Je hoeft geen stoelen en tafels aan de kant te zetten en alle materialen zijn voorhanden. De wanden zijn gemaakt van whiteboard materiaal en er zijn voldoende afleiders die je dwingen geforceerde connecties te maken die leiden tot nieuwe ideeën. De stappen in het creatieve proces, van vraagverheldering tot en met conceptbuilding kunnen worden ondersteund.

Steeds vaker zien we de ruimtes die vrijkomen (doordat thuiswerken een vaste standaard lijkt te worden) gebruikt worden om ‘brainstormkamers’ te creëren. Maar alsjeblieft doe me een plezier en noem het geen brainstormkamers. Ik heb in deze columns al vaker aangegeven dat een creatief proces niet begint met brainstormen.

Tenslotte dit als we het over spelen hebben: sinds 2014 mag ik mezelf gecertificeerd facilitator noemen in de methodiek Lego Serious Play. En ja hoor daar gaan we weer. Ik hoor u denken: ‘Ik laat mijn mensen toch niet met Legoblokjes spelen?’ Ik leg het uit.

Toen Lego halverwege de negentiger jaren bergafwaarts ging omdat de jeugd videospelletjes interessanter vond, heeft de toenmalige CEO van het Deens bedrijf, Kjeld Kirk Kristiansen, opdracht gegeven om een strategietool te ontwikkelen met behulp van de beroemde blokjes. Robert Rasmussen was destijds CEO product development en learning en heeft het instrument doorontwikkeld tot een fantastisch managementgereedschap om daadwerkelijk toe te passen in visie ontwikkeling. Teambuilding, product development etc. Office playground in optima forma.

Rita J. King zei: ‘The Creative Adult is the Child Who Has Survived’. Durf het kind in jezelf los te laten. Ik speel mee!

Sjra Puts

Eigenaar Sjra Puts Creative Brainworks

Wie heeft de ballen?

/0 Reacties/in /door

Het World Economic Forum (WEF) werd in 1971 opgericht door de Zwitserse hoogleraar en zakenman Klaus Schwab. Hij is nog steeds de drijvende kracht achter de imposante, jaarlijkse bijeenkomst waar internationale politici (staatshoofden, ministers etc), wetenschappers, intellectuelen en de pers samenkomen. 

In totaal verzamelen zich jaarlijks zo’n 2.500 personen voor vier dagen in Davos. In de documentaire ‘The Forum’ zien we de inmiddels 83 jarige Schwab als een diplomatiek skiër laveren tussen telefoongesprekken met staatshoofden terwijl hij via zijn backoffice, al ruim vijftig jaar, zaken slim aan elkaar knoopt. Knap werk. In diezelfde documentaire zien we tijdens de conferentie subgroepen ieder op hun eigen niveau praten.

De uitkomsten zijn aanknopingspunten, zakelijke deals en (stadia van) onderhandelingen. Niks mis mee. Het WEF bewijst al vijftig jaar zijn gouden formule. Immers, hoe krijg je anders wereldleiders als de Britse Prime Minister tot en met Donald Trump naar het Zwitsers Davos. In het kader van mijn basisvragen in creatieve processen (‘What if’ en ‘How else’) jeuken twee zaken. Op de eerste plaats zou er om al die dialooggroepjes een creatieve schil met allemaal geoefende creatieve denkers gegroepeerd moeten zijn. Gooi actuele knelpunten over de schutting en krijg ze gefileerd en tot oplossingen bereid weer terug.

Tweede jeukplek is om dit idee te projecteren op Limburg. We zouden ook hier een jaarlijks ‘LEF’ kunnen organiseren: een Limburg Economic Forum. Een vierdaagse conferentie met de leiders van onze provincie, beleidsambtenaren, captains of industry en boegbeelden van maatschappelijke organisaties uit Limburg én de Euregio. Plaats van handeling: Euregio. Dus niet alleen het MECC maar ook ter plekke waar de knelpunten zitten. Groot denken in Limburg en de Euregio. Creëer een creatieve schil eromheen met specialisten in processen van creativiteit naar innovatie. Vakmensen die ‘on the spot’ aan het werk gaan met het zoeken naar creatieve en innovatieve oplossingen. 

Na vier dagen komt er een slotcommuniqué met tenminste 50% aan oplossingen voor de initiële knelpunten of startpunten richting die oplossingen. Onderwerpen genoeg. Van bezuinigingen, fijnstof, vergrijzing tot en met CO2 uitstoot. Laat bedrijven en organisaties in de hele Euregio met elkaar flirten, speeddaten en slim samenwerken.

Ontwerp een gezamenlijke routekaart voor het komend jaar. Creëer een transfermarkt om medewerkers uit te wisselen zodat ze kunnen profiteren van elkaars kennis. Misschien verandert een stevige handdruk in een innige omhelzing tussen al die kennisregio’s (als we weer coronavrij zijn). Met als cement tussen de lagen de internationale campussen. Ik riep al jaren geleden om een paarse vierkante tomaat tegen hoge bloeddruk. En ja hoor, ik hoor alweer alle beren op de weg. ‘Hebben we al eens gedaan’, ‘Luchtfietserij’, tot en met ‘Wie gaat dat betalen?’.

Maar stel dat we de ballen hebben om het wél te doen. Ik ben ervan overtuigd dat als we ondernemers zoals Igor Stel, Wim Cox en Rob Knubben bellen om zo’n forum te faciliteren ze vooraan in de rij staan. Ik weet zeker dat ook WijLimburg, L1 en Rob Meesen en Patrick Vroomen van TopChange staan te trappelen om erbij te zijn. Opdracht: organiseer een LEF oplossingencongres. Laat je bijstaan door bestuurders, captains of industry en beleidsmakers. Voorwaarde is dat je denkproces aan het einde begint. Dat je een doel visualiseert net zoals Kennedy destijds met zijn ruimtevaartprogramma. Dus vooraf ‘verbeelden’ wat je minimaal op dat congres gerealiseerd wil hebben. 

Hebben we de ballen? Realiseren we LEF met lef? Verras me eens…

Sjra Puts
Eigenaar Sjra Puts Creative Brainworks

U bent Robinson Crusoe

/0 Reacties/in /door

MIjn nieuwste column in Wij Limburg vindt u via deze link

https://www.wijlimburg.nl/nieuws-overzicht/column/column-u-bent-robinson-crusoe/

Column voor Wij Limburg

/2 Reacties/in /door
Foto: Lilian Terstappen

Ik mag vanaf vandaag een bijdrage voor Wij Limburg leveren in de vorm van een column. De column zal wekelijks verschijnen, ondernemersgericht zijn en altijd in het teken van creatieve processen staan. Ik hoor graag jouw mening. Hieronder de link naar de eerste.


https://www.wijlimburg.nl/nieuws-overzicht/column/column-taskforce-limburg-na-corona-heeft-geen-oog-voor-ondernemerschap-2/

Corona zet online brainstormen op de kaart

/0 Reacties/in /door

Door Corona zijn we elkaar steeds minder gaan ontmoeten op de werkplek. We hebben tal van slimme oplossingen bedacht om die ontmoeting tóch te realiseren.

Waar we eerder tegenop zagen blijkt nu ineens erg handig en vooral efficiënt te zijn. We zien steeds meer “blijvertjes”

Sinds het begin van de pandemie werk ik met een online brainstormtool, Stormz, die tijd- en plaats onafhankelijk werkt. Vorige week nog heb ik een brainstormtraject afgerond voor Roermond City Run en momenteel werk ik aan een project met ECI cultuurfabriek

De mogelijkheden van Stormz zijn meer dan fantastisch! Met behulp van mijn licentie kan ik met u werken aan een effectieve brainstorm!

De deelnemers aan de brainstorm worden in eerste instantie in een plenaire Zoom sessie meegenomen door de verschillende stappen. Die Zoom sessie kunnen we desgewenst opnemen. Een voorbeeld:

  • Genereren van ideeën 
  • Aanvullen van elkaars ideeën
  • Clusteren van ideeën
  • Ideeën waarderen met punten
  • Wrap up, combineren en concepten maken van de meest waardevolle ideeën

De deelnemers krijgen steeds per mail informatie als een nieuwe stap is aangezet

Je kunt tot 150 deelnemers laten participeren en die mogen hun bijdrages leveren vanaf elke plaats in de wereld op het moment dat ze willen.

Een weloverwogen ideeëngeneratie, beoordeling en selectie is het gevolg.

Als het traject is afgerond krijg de opdrachtgever een rapport in PDF, Excel, Word en/of CSV formaat aangeleverd

Bel of mail me en ik laat graag vrijblijvend online zien hoe ik u met behulp van Stormz kan helpen

Tweede golf

/0 Reacties/in /door

De tweede Coronagolf is een feit. Daar kunnen we niet omheen.

De ideeën die ondernemers in de vorige Coronagolf gebruikten zijn misschien nog wel actueel en dus bruikbaar.

Maar het kan zomaar zijn dat ook die kansen zijn opgedroogd.

Ik kan helpen. Natuurlijk met als basis mijn niet aflatende creativiteit maar daarnaast ook met online ondersteuning.

Het inmiddels superbeveiligde online videochat programma Zoom is als basis een fantastisch hulpmiddel om diverse sessies te doen. Daarnaast gebruik ik ook een online tool om (mega) brainstorms te begeleiden. 

We kunnen daarmee tijd -en plaatsonafhankelijk met groepen vragen verhelderen, brainstormen, indikken en concepten bouwen. Dus: op elke gewenste locatie kun je bijvoorbeeld in een tijdsbestek van een paar weken een brainstorm uitvoeren.

Ik ga graag met jou vrijblijvend een keer online om dat te laten zien. Dan kun je zelf bepalen of ik iets voor jouw bedrijf of organisatie kan betekenen.

Bel of mail me voor een gesprek. Schenken we zelf de koffie in 😉

Van buiten naar binnen

/0 Reacties/in /door

#creatiefdenken #coronacrisis #ideeën

Zeker in deze moeilijke tijden moeten we zaken vanuit een ander perspectief bekijken. Ik kan daarbij helpen. Waarnemen (van buiten naar binnen kijken), doelen stellen, brainstormen, ontwikkelen en implementeren.

Ook voor de kleine ondernemer!

Ik schrijf voor jou!

/0 Reacties/in /door

Naast het begeleiden van- en trainen in creatieve denkprocessen schrijf ik ook graag. 

Zoals je onlangs misschien hebt gelezen ga ik vanaf begin augustus elke week een column verzorgen in Via Limburg, de weekkrant van dagblad De Limburger.

Dat schrijven doe ik ook graag voor jouw bedrijf of organisatie!
  • Advertorials
  • Pay- off, Tagline of slogan
  • Reclameteksten
  • Productnamen
  • Marketingcampagnes bedenken en begeleiden
  • Storyboards voor reclamefilms
  • Maar ook jouw tekst voor een speciale gelegenheid. Dat kan een huwelijk, een jubileum, een uitvaart, een speech, een liedje of een gedicht zijn.

Natuurlijk is mijn creativiteit hét belangrijkste ingrediënt om voor jou een verrassende tekst op maat te schrijven. 

Minder meer van hetzelfde!

Anders dan anders en op jouw lijf geschreven!!

Bel of mail me en ik ga voor jou aan de slag!

Column Via Limburg

/0 Reacties/in /door

Ik ben er best een beetje trots op dat er met ingang van 5 augustus elke week een column van mij verschijnt in Via Limburg, de weekkkrant van dagblad De Limburger. 


De titel wordt “In en oet de sjtad”. Ik zal verhalen en beschouwingen op mijn “eigenwijze” wijze gaan schrijven over groot Roermond. Dus niet alleen de (binnen)stad maar ook de wijken en dorpen. Heb je ideeën voor onderwerpen? Laat maar komen!