Lunar Module

Ik realiseer me dat ik me op glad ijs ga begeven maar wat moet dat moet. Ik ga nu spreken tegen twee verschillende groepen. Waarom? Omdat ik dat zo vaak doe. Ik heb het u alleen nog niet uitgelegd. Dat ga ik proberen.

Terug naar heel vroeger. Niccolò Machiavelli (1469- 1527) was een Italiaanse diplomaat, politiek filosoof, militair strateeg, historicus, dichter, toneelschrijver en humanist in Florence. In zijn meesterwerk Il Principe (de Vorst of de Heerser) zien we een opmerkelijk citaat: Letterlijk: Er moet rekening mee worden gehouden dat niets moeilijker is om mee om te gaan, noch twijfelachtiger om te slagen, noch gevaarlijker om mee om te gaan, dan het voortouw te nemen bij het introduceren van nieuwe orders. Omdat de introducerende koning al degenen die het goed doen in de oude orden als vijanden heeft, en lauwe verdedigers heeft al degenen die het goed zouden doen in de nieuwe orden.

In overdrachtelijke zin leren we dat iedereen die vernieuwingen wil doorvoeren (innoveren) twee mogelijke groepen zou kunnen tegenkomen. Aan de ene kant zijn dat de felle tegenstanders die zich beroepen op het verleden, hun eigen historie, macht en ervaring en het feit dat ze voelen dat mogelijk de poten onder hun stoel vandaan gezaagd zullen worden. Aan de andere kant de groep die wellicht aan jouw zijde komt maar voorzichtig de kat uit de boom kijkt om te bezien of de nieuwe situatie voor hen profijt oplevert.

Ziedaar het heden. Dagelijks word ik in mijn werk geconfronteerd met de groep die tot ‘boosheid’ toe  “Ja maar….” zal blijven roepen en alles uit de kast haalt om het creatieve denkproces in eerste aanleg en het innovatieproces daarna te frustreren maar nog liever te stoppen.

Als we het geluk hebben om in de beslisserslaag medestanders te hebben die open staan voor creativiteit, vernieuwing en dus verandering dan hebben we geluk. Dan gaat het proces een stuk vloeiender, immers creativiteit wordt gestimuleerd in de totale groep en nog wel door iemand die het voor het zeggen heeft. Is jouw kopman dus vasthouder van het verleden dan krijg je het als innovator erg moeilijk. Een facilitator heeft als taak iedereen mee te nemen ( https://www.sjraputs.nl )

Een volgend probleem doet zich voor als we de creatieve fase afsluiten in opmaat naar de uiteindelijke innovatie. Er is werk aan de winkel en ook daarbij is creativiteit een steeds aanwezige noodzakelijke factor. Je werkt immers aan iets waar je nog nooit aan gewerkt hebt. 

Vergelijk het met de Apollo 11 missie in 1969 waar Armstrong de eerste voet op de maan zette. De Lunar Module was het vaartuig dat op de maan landde Het werd gebouwd door het eigenwijze bedrijf Grumman Aerospace.. “We hadden geen winkel om de hoek waar we onderdelen voor een Lunar Module konden kopen. We moesten dus alles zelf ontwerpen”. Alles moest dus bedacht worden en je wist wel waar het begin was maar zeker niet welke hindernissen je tegen zou komen voor je klaar was. 

Je hebt dan een team nodig met deskundigen, creatieve denkers en de derde component heet chaos. Inderdaad chaos (When You’re Asked to Do the Impossible. Anthony J. Le Storti) Als alles al geregeld is, is er geen creativiteit meer nodig.

Leg dit mooi stuk geschiedenis eens op het heden. In uw bedrijf of organisatie waar ook een Lunar Module gebouwd moet worden om te landen op het volgende niveau. Die groep die vast wil houden aan het verleden zal nooit naar een andere planeet vliegen. Zij moeten verleid worden om met u mee te reizen.

Het doorzettingsvermogen én de creativiteit zijn naast de deskundigheid dé ingrediënten die u nodig heeft bij een innovatieproces. Dat begint bij een vraag, een knelpunt, een noodzaak.

Dat houdt op bij…als het klaar is en we kunnen zeggen: “Mooie landing hè” !!!